Ağustos 1984’te PKK’nin Şemdinli ve Eruh baskınlarıyla başlayan ve 1990’lı yıllarla birlikte resmi yetkililerin “düşük yoğunluklu savaş” olarak adlandırdıkları şiddetli çatışma ortamının, Türkiye’de yeni bir dönemin başlangıcını oluşturduğu söylenebilir. 1987’de Diyarbakır, Bingöl, Hakkâri, Mardin ve Siirt illerinde Sıkıyönetim uygulamasının sona erdirilmesiyle birlikte 285 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Olağanüstü Hal (OHAL) Bölge Valiliği’nin kurulması da bu bağlamda önemli bir dönüm noktasını ifade eder.
OHAL Valilikleri’nin kurulması devletin baskı ve zor mekanizmalarını kullanmasını kolaylaştrırken, Kürt siyasi hareketi 1989 yılında PKK önderliğinde ilan ettiği ve önemli bir halk desteği elde eden “Serhildan”ın da etkisiyle1993 yılına gelindiğinde müthiş bir ivme kazanır. Bu yıllarda bölgenin hemen hemen tamamı halk ayaklanmaları ve şiddetli çatışmalara sahne olur. Aynı zaman diliminde devlet, PKK'ye verilen halk desteğini engellemek amacıyla “koruculuk” adını verdiği bir uygulama başlatarak sınır köylerini PKK’ye karşı silahlandırmaya girişir. Kimi aşiretler tarafından kabul edilsede Kürt halkının genel anlamda uzak durduğu koruculuk uygulamasının başlaması ile birlikte, devlet tarihteki en kapsamlı yerinden etme uygulamalarından birini de hayata geçirir. Bir başka ifadeyle, bu dönemde köy yakmalar ve sürekli artan siyasi baskı sonucu milyonları aşan Kürt nüfüsu önce Doğu’daki büyük şehirlere sonra da Batı illerine göçe zorlanır.