İŞÇİ SINIFININ YENİ-SAĞ POLİTİKALARA EĞİLİMİ: KOCAELİ PİRELLİ LASTİK FABRİKASI ÖRNEĞİ

Almanak 2009Keynesyen politikaların ve refah devleti anlayışının tıkandığı 20. yüzyılın son çeyreğinde ekonomik, sosyal ve siyasal bir dönüşümün gerekliliği vurgulanır hale gelmiştir. 1974 kriziyle derinleşen bu sürece bulunan çözüm; serbest piyasa anlayışının benimsendiği, sosyal harcamaların kısıldığı, devletin sahip olduğu rollerin küçültülerek salt düzenleyici/denetleyici bir konuma yerleştirilmek istendiği Neo-Liberal bir dönüşümdür.

1970’lerin sonlarından itibaren Yeni-Sağın temsilcileri öncülüğünde dünya konjonktürüne küreselleşme, özelleştirme, devletin küçültülmesi, esnek iş örgütlenmesi olguları nüfuz etmeye başlamıştır. Salt ekonomik bir dönüşümle açıklanamayacak olan bu dönem bireylerin gerek siyasal gerekse sosyal yaşantılarında da etkili olmuş, yüceltilen sağ değerler topluma yayılmaya başlamıştır.

Dünya konjonktürüne paralel olarak; Türkiye’de de benzer olgular 24 Ocak Kararları’nın ardından gelen 1980 askeri darbesiyle gündeme gelmiş; I. ve II. ANAP hükümetleri döneminde de Neo-Liberal politikalara hızla entegre olunmuştur. İhracata dayalı ekonomik büyüme modeliyle uygulanan Neo-Liberal politikalar ekonomik alana hâkim olurken; kırdan kente hızlanan göç dalgası, gecekondulaşma, yoksulluk gibi sorunlar toplumsal yaşamı etkisi altına almıştır.

Söz konusu bu çalışmada, yaklaşık otuz yıldır sürdürülen Neo-Liberal politikaların ve baskılanan sol siyasetin etkisiyle giderek muhafazakârlaşan toplumsal sınışarın, özelde ise işçi sınıfının Kocaeli Pirelli Lastik Fabrikası’nda yapılan saha çalışmasından hareketle sağcılaşma eğilimi incelenecektir. 

Ek bilgiler

  • Yazar: Demet Parlar
  • Yıl: 2009
Ara...