Çocukların ve annelerin sağlığı dünya üzerinde bütün toplumlarda halk sağlığının önde gelen konuları arasında yer almıştır. Konunun önemi, özellikle doğurganlığın fazla olduğu ve buna bağlı ölümlerin ve hastalıkların çok sayıda olduğu; sınıfsal eşitsizliğin derin olduğu çevre kapitalist ülkelerde daha da artmaktadır.
Türkiye’de 2008 yılı itibariyle doğurganlık çağında 19.2 milyon kadın vardır.1 Beş yaş altındaki altı milyon çocuk da hesaba katıldığında anne ve çocukların nüfusun %35’ini oluşturduğu görülmektedir.2 Ülkemizde her yıl yaklaşık 1.3 milyon canlı doğum olmaktadır.
Okul döneminden itibaren 15 yaşına kadar 12.8 milyon çocuğun toplam nüfustaki oranı %18’dir. Bu yaş grubunun önemli bir kısmının toplu yaşam alanı olan okullarda bulunması, büyüme ve gelişme sorunlarının üzerine eklenen yeni sorunları beraberinde getirmektedir. Örgün eğitimin dışında kalan çocukların bir kısmının çırak olması da, bu kez çocukların çalışmasından kaynaklanan pek çok sorunu ortaya çıkarmaktadır.
Doğurganlık, kadın sağlığının en başta gelen belirleyicilerinden biridir. Doğurganlık özelliği kadınlarda pek çok hastalığın, sakatlanmanın ve hatta ölümlerin nedeni olarak karşımıza çıkmaktadır. Çocukluk döneminde ise büyüme ve gelişmenin hızlı olması, bağışıklık sisteminin yeterince gelişmemiş olması başta olmak üzere, pek çok nedenle hastalıklar ve ölümler diğer yaş gruplarına göre daha fazla gözlenmektedir.
Kadınların ve çocukların hem sayıca önemli bir büyüklükte olması hem de hastalanma ve ölüm olasılığının yüksek olması, bu grupları sağlık açısından risk grupları arasına yerleştirmektedir.