2004, Türkiye tarımını yakından ilgilendiren ve ülke tarımının geleceğini belirleyecek olan  uluslararası  kararların alındığı bir yıl oldu. Söz konusu kararların bir kısmı Dünya Ticaret Örgütü'nün (DTÖ) toplantılarında alındı. Bir kısmı ise Avrupa Birliği müzakereleri sırasında açığa çıktı. Bu yazıda her iki merkezin kararları ve kararların olası sonuçları tartışılacak.

Dünya Bankası ve IMF'yi tamamlayıcı unsurlar olarak yörüngesine almış olan DTÖ'nün, devletlerin üzerinde mutabık kalınan kuralları uygulamamaları halinde yaptırım gücünün olması, DTÖ kararlarını önemli kılıyor. DTÖ'nün 27-30 Temmuz 2004 arasında Cenevre'de yapılan son toplantısında başta tarım emekçileri olmak üzere ülke emekçilerini yakından ilgilendirecek hayati önemde kararlar alındı. Söz konusu toplantı öncesinde uluslararası sermaye cephesinde endişeli bir bekleyiş hakimdi. Aynı endişe Türkiye'deki başta köşe yazarları olmak üzere tüm liberal kesimi sarmıştı. Kimi liberal köşe yazarlarına göre bir sonuç alınamaması halinde "tamiri zor bir noktaya sürüklenme tehlikesi" bile vardı. Zira son toplantılarda önceki ilke kararlarına rağmen tarım konusunda yoksul ve zengin ülkelerin farklı pozisyonlar alması toplantıları çok kritik bir noktaya taşımıştı.