Batı dünyası, 2005 yılında da, küreselleşmenin getirdiği sorunlarla baş etmesini sağlayabilecek yeni bir sosyal ve ekonomik modelin arayışı içindeydi. Küreselleşme bağlamında oluşan yeni koşullar aynı zamanda sosyal demokrasinin de manevra alanını daraltıyordu. Batı ve Kuzey Avrupa’da refah devleti ya da sosyal devlet modellerini on yıllar boyu uygulayabilmiş sosyal demokrat iktidarlar esasen 1980’lerden itibaren söz konusu kabiliyetlerinin kısıtlandığını görmüşlerdi. Üretilen yeni modeller, kuramcılar tarafından zaman zaman “neo-liberal” anlayışlardan esinlendikleri yolunda damgalanmışlardı.
2005 yılı, bu anlamda daha önceki yıllardan bir ölçüde farklılaştı. Sosyal demokrasi kuramını, kavramlarını ve uygulamalarını üreten kurumlar, gerçekte sosyal demokrat siyasal partilerdir. Bunlar, kuşkusuz ki, “think-tank” grupları ve vakıflar gibi sivil toplum kuruluşlarının da katkılarını alırlar. Ancak sosyal demokrasinin nereden nereye yöneldiğini esas olarak sosyal demokrat partileri inceleyerek anlayabiliriz.
Dolayısıyla, sosyal demokrasinin yıl içindeki genel gidişini ve performansını biraz daha ayrıntılı biçimde görmek için en elverişli yöntem, belli başlı sosyal demokrat partilerin 2005’teki durum ve eylemlerine özlü bir bakış atmak olacaktır. Bunun için de, o yıl içinde genel seçim sınavı geçirmiş olanlarından başlamak uygun olur.