2009 yılı sosyal güvenlik ve sağlık sisteminde gerçekleştirilen dönüşümün sonuçlarının dolaysızca hastalara ve sağlık çalışanlarına yansıdığı bir yıl oldu. Sağlık hizmeti giderek kamusal hizmet olmaktan çıkarılırken, sağlık hizmetleriyle birlikte sağlık çalışanları da piyasanın işleyişine teslim edilmekte.
Yeni düzenlemelerle, katkı payından eczanelerdeki uygulamalara kadar muayene, ilaç ve tedavi aşamaları hastanın üzerinde bir yük haline getirildi. Örneğin, 1 Ekim 2009 tarihinden itibaren yürürlüğe giren Tedavi Katılım Payının Uygulanması Hakkındaki Tebliğe göre hasta katkı payı resmi sağlık kurumlarında 2 ile 8 lira arasında, özel hastanelerde ise 15 lira oldu.
İzlenenen politikalar sağlık çalışanlarının çalışma koşullarını da olumsuz etkilemekte. Özel sağlık işletmelerinde olduğu gibi kamusal sağlık kurumlarında da çalışma koşulları ağırlaşıyor, güvencesiz işler yaygınlaşıyor. Yaşanan dönüşüm, sağlık çalışanlarında hak kaybı, çalışan ve toplum sağlığında bozulma gibi sonuçlar doğurmakta.
Türkiye’de son on yıldır sağlık hizmetleri ve sosyal güvenlik sistemi yeniden yapılandırılıyor. Getirilen düzenlemelerle kamu kurumlarının payı küçültüldü, sermayeye bireysel emeklilik ve çeşitli sağlık kurumları biçiminde yeni değerlendirme alanları açıldı ve çalışanların katkısı artırılırken kazançları azaltıldı.
Dönüşümün ilk adımları 2000’li yılların hemen öncesinde atılmıştı. İlk olarak 1999’da İşsizlik Sigortası kuruldu. Sonra, 2001 yılında sosyal güvenlik reformunun önemli ayaklarından biri olarak kabul edilen ve gönüllülük esasına dayanan Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi oluşturuldu. Ardından 2008 yılında Sosyal Güvenlik ve Genel Sağlık Sigortası Yasası yürürlüğe girdi.