Latin Amerika’da olup da bitmeyenin (yani süregidenin) olanak ve olasılıklarından söz etmek, hiç de kolay bir şey değildir; çünkü dinamik bir inşa süreci ya da oluş hâlindeki gidişat, bir çok dinamiğin bileşik hareketine denk düşmektedir...
Gerçekten de zulmün ve isyanın sarkacına endekslenmiş bu coğrafyada, Gabriel Garcia Marquez’in 1982 Nobel Ödülü Töreni’ndeki, “Kuşkuya, yağmaya ve terkedilmişliğe karşı, yanıtımız yaşamdır. Ne tufanlar, ne salgınlar, ne açlıklar, ne felaketler ne de hatta yüzyıllar boyu birbirini izleyen sonu gelmez savaşlar, yaşamın ölüm karşısındaki dayanıklı üstünlüğünü kırmayı başarabildi,” sözleri kesintisiz birleşik hareketin yapısına ilişkin hemen her şeyi açıklayıcı mahiyettedir...
Beyaz Adam’ın merkantilist talan ve yağma için bölgeye ilk adımı attığı günden bugüne dek Latin Amerika’da yaşanan (bir kez daha yinelersek) zulmün ve isyanın biteviye kapışmasının tarihidir...
Varılan evrede Cüneyt Göksu’nun, “Latin Amerika’daki ABD karşıtlığı değişik tonlarda da olsa yayılıyor.” “Latin Amerika’da yaşanan değişim ton farklılığıyla sürüyor...”