“Su sorunu”, metropol kentleri besleyen barajların seviyelerindeki ani ve dramatik düşüşlerle birlikte, nihayet ülkemizde de kamuoyunun gündemine girdi. Çoraklaşmış su alanları, kuruyan göller, çatlamış topraklar TV kanallarının haber bültenlerinin “vazgeçilmez”i oldu apansız.
Evet, “su”, üçte ikisini oluşturduğu gezegenimizde kısa bir sürede bir “nedret” haline geldi. Su tüketiminin XXI. yüzyılda en az altı kat arttığı kaydediliyor. 1950 yılında kişi başına yılda 17 bin metreküp kaynak söz konusuydu. 2005’te 8 milyar insan yılda 5 bin metreküp suyla yetinmek zorunda kaldı. 1.2 ila 1.4 milyar insan içme suyundan yoksundur. Sağlanan suyun yüzde 70’i tarıma gitmektedir. Evlerde tüketilen su ise sadece yüzde 8’dir. Sudan yoksunluk ve atık suların tahliyesi işlemlerinin yetersizliği, yarısı çocuklar olmak üzere günde 25 bin insanın hayatına mal olmaktadır. Doğal felaketlerin yüzde 90’ı suyla bağlantılıdır ve toprağın hoyratça kullanımının sonucudur; ormanların yok edilmesi, büyük sulama projeleri, büyük otlaklar gibi...