Bu çalışmada günümüz kapitalist üretim tarzının yeni bir özelliği olarak belirtilen esneklik yaklaşımı çeşitli yönleriyle ele alınacaktır. Tarihsel bir üretim tarzı olarak kapitalizm, tarihsel gelişim süreci içinde gerek ideolojik hegemonya olarak gerek üretim tarzının tekniği olarak gerekse emek süreçlerinin ve emeğin denetimi olarak birçok farklı aşamadan geçerek günümüze gelmiştir. Bugün gelinen noktada esnek üretim tarzı, esnek işgücü piyasaları ve esnek birikim tarzı bir fenomen olarak ortaya çıkmıştır. Ancak yeni olan sadece esneklik yaklaşımı değildir. Esneklik ile beraber alt sözleşme ilişkileri, ekonomide kayıtdışı oranının hızla yükselmesi, işgücünün enformelleşmesi, sermayenin daha önceden aklından geçmeyen alanların kâr alanı olarak ortaya çıkması yani herşeyin gittikçe metalaşması “yeni” kapitalizme özgü olgular olarak değerlendirilebilir.
Kapitalizm, üretim araçlarının özel mülkiyetine, ücretli emek sömürüsüne dayanır ve tam anlamıyla bir sömürü mekanizması olarak işler. Farklı üretim tarzlarını dönüştürür, kendine benzemeyen ne varsa sermaye birikiminin ihtiyaçları doğrultusunda biçimlendirir. Bir taraftan sürekli toplumu, devleti, üretimi ve sosyal alanı düzenleyici kurallar koyarken, diğer taraftan kendi koyduğu kuralları istediği zaman değiştirebilme esnekliğine ve serbestliğine sahip olmak ister. Liberalizmin temel felsefesini oluşturan ve Adam Smith tarafından ifade edilen “Laissezfaire, laissezpasser!” (bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler!) anlayışı, söz konusu serbestliğin (esnekliğin) en temel sloganı olarak bilinmektedir.