Başlıca “küreselleşme” merkezlerinin (ABD, AB) planlı ve programlı ilerleyişinin ihtiyaçları doğrultusunda gerekli kararları almaya siyasal bakımdan hazırlanamayan Türkiye’nin egemen sınıfları, içine sokuldukları tek yönlü kanalda, hızla geçip giden zamanı yakalamaya, kendi sınıf içi ilişkilerini ve siyasal geleneklerini “kıra-döke” ilerlemeye çalışıyor. Küreselleşme süreçlerinin bir parçası olmak için köklü değişiklikler gerçekleştirmeye çalışırken, hem kendi sınıfı içinde bölünüyor, hem de sert sınıf mücadelelerini göze almak zorunda kalıyor. “Dönemece” girerken, kitlelerin muhalefetinin en alt düzeyde tutulması gerektiğinden, siyasal inisiyatif için yeni araçlara ihtiyaç duyuyor.
Öte yandan, özellikle AB söz konusu olduğunda, küreselleşme sürecinin bu ayağının ancak sosyal-demokrat partiler eliyle yürütülebileceği bilindiğinden, “yeni partiler”in kurulma çalışması da hızlandırılıyor, “eski” partilere yeni taktikler aranıyor.
Belki de en hazırlıksız olunan alan burası.